ΜΕΡΕΣ "ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ"

ΜΕΡΕΣ 
"ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ"

Ο Μακιαβέλι στο βιβλίο του «Ο Ηγεμόνας» έγραφε ότι : «το καλό πρέπει να το κάνεις με δόσεις για να σε θυμούνται και να σ’ ευγνωμονούν. Το κακό πρέπει να το κάνεις αποφασιστικά, γρήγορα και δραστικά». Έτσι κάπως σκέφτηκε ο Λαυρεντιάδης όταν με το ένα χέρι μοιράζει τις απολύσεις, κατασκευάζει κατηγορίες και κάνει αγωγές, χρησιμοποιεί μπράβους για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους να υπογράψουν επαίσχυντες συμβάσεις εργασίας, να μην πληρώνει αποζημιώσεις ενώ με το άλλο πρόσωπο εμφανίζεται μέσω των κακέκτυπων εταιριών που έστησε, να συμμετέχει σε φιλανθρωπικές πράξεις για να απαλύνει τα κοινωνικά τραύματα.

Μπροστά στις διάφορες μορφές καταπίεσης που διαμόρφωσε στο εργοστάσιο ώστε να μην μπορεί να μιλήσει ο ένας τον άλλον, στην ήδη συντελούμενη πτώση των μισθών, κλέβοντας την ανθρώπινη εργασία ενώ από όλο αυτό το όφελος που αποκομίζει, πετάει το ξεροκόμματο ως έκφραση «φιλανθρωπίας» σε σχολεία και διάφορα ιδρύματα. Νοιάζεται μάλιστα για τα πνευμόνια των πολιτών της Καβάλας κάνοντάς τους σπιρομέτρηση, μετρώντας τις επιπτώσεις που έχει στον οργανισμό τους το κάπνισμα όταν γνωρίζει πολύ καλά τι παθαίνουν τα πνευμόνια των εργαζομένων του στο εργοστάσιο.

Όταν πριν από ένα χρόνο το έκτακτο προσωπικό αναγκαζόταν να αγοράσει μόνο του τις μάσκες, τα φίλτρα και τα παπούτσια εργασίας. Όταν σήμερα, οι κάτοικοι της γύρω του εργοστασίου περιοχής, έχουν ήδη προχωρήσει σε δημόσια καταγγελία για τις ασφυκτικές συνθήκες των αέριων ρύπων που παράγει η επισφαλής λειτουργία του. Τι πραγματικά επιδιώκει ο Λαυρεντιάδης; Μέρες που είναι των Χριστουγέννων να ντυθεί τον Αι Βασίλη της υποκρισίας; Να κρύψει τον Ηρώδη του κέρδους μέσα από το «πλυντήριο» των στημένων εταιριών του (ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ, CENTRO FARO SERVICES LTD, PFI-C LTD), την καταπίεση κι εκμετάλλευση των εργαζομένων, τον ανελέητο διωγμό αυτών που απέλυσε και δεν αποζημίωσε; Ναι, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο αγώνας που δίνουμε εμείς οι απολυμένοι των λιπασμάτων είναι σημαντικός, είναι εχθρικός απέναντι στις επιδιώξεις του, γι’ αυτό και προσπαθεί με κάθε τρόπο να δημιουργήσει κοινωνικά ερείσματα, να νομιμοποιηθεί στην συνείδηση των πολιτών της Καβάλας. Ο δικός μας αγώνας είναι αυτός που τον αναγκάζει να μεταμορφωθεί σε «φιλάνθρωπο». Κάτι που δεν είχε λόγο να το κάνει στο παρελθόν και δεν το έκανε.

Βέβαια, ούτε ο ίδιος πιστεύει στην αποκαλούμενη κατά τους εκπροσώπους του «φιλανθρωπία». Γιατί η «φιλανθρωπία» πηγαίνει με την ανωνυμία. Όμως η δική του «φιλανθρωπία» πρέπει να πάρει δημοσιότητα. Να μετατρέψει τους αφανισμένους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία σε «κοινή γνώμη» που θα χωνεύει αμάσητα αυτό που με μαεστρία θα φαίνεται ως «θεάρεστο έργο». Κατασκευάζει σωματεία όπου οι αντιπρόσωποι τον υμνολογούν και υπερασπίζονται το έργο του. Μοιράζουν την «φιλάνθρωπη πραμάτεια» του, εκτελώντας πιστά τις επιταγές του. Τα αυτόκλητα μέλη των σωματείων αυτών δεν δίνουν κάτι από τον εαυτό τους, από την δικιά τους αλληλέγγυα προσπάθεια προς τους συνανθρώπους τους. Πως μπορεί εξάλλου να γίνει αυτό όταν η συνεχιζόμενη φτωχοποίηση των εργαζομένων στο εργοστάσιο από τον εργοδότη τους δεν τους κινητοποιεί ακόμη και συνδικαλιστικά; Όταν τώρα, οι συνεχώς μεταβαλλόμενες εργασιακές σχέσεις και όροι της εργασίας βαίνουν προς το χειρότερο, δεν τους κάνει να συσπειρωθούν μεταξύ τους μέσα από κοινούς αγώνες παρά μονάχα να λιβανίζουν τον εργοδότη τους και να καλλιεργούν μίσος κι εχθρότητα απέναντί μας; Τόσο που να αυτοαποκαλούνται «πραγματικοί εργαζόμενοι»;

Είμαστε βέβαιοι ότι όλοι εσείς που δέχεστε «φιλανθρωπικά δωράκια» από τον κ.Λαυρεντιάδη δια μέσω των εταιριών του, θα έχετε καταλάβει από πού προέρχονται. Είναι αυτά που έχει «αφαιρέσει» από τους εργαζόμενους που απέλυσε παράνομα και χωρίς να τους αποζημιώσει. Είναι από αυτά που καθημερινά αποκομίζει εξαθλιώνοντας τους εργαζόμενους. Από αυτά που αρνείται να πληρώσει στο Ελληνικό Δημόσιο (άρα τα έχουμε πληρώσει όλοι εμείς).

Έτσι φτιάχτηκε το σκηνικό των δωρεών. Εάν πράγματι τα συνειδητοποιήσετε όλα αυτά, δεν θα θέλετε να μοιράζετε επαίνους για την «φιλανθρωπία» τους. Δεν θα θέλετε να στέκεστε μαζί τους μπροστά στις «αγορασμένες κάμερες». Όσο ο Λαυρεντιάδης προχωράει τους σχεδιασμούς του στρεφόμενος με εκδικητική μανία προς τους εργαζόμενους, απολυμένους και μη, φτιάχνοντας το νέο επιχειρηματικό πλαίσιο της αυθαιρεσίας κι από την άλλη γίνεται κοινωνικά αποδεκτός με τις «φιλανθρωπίες» του, τότε ζούμε την εποχή των τεράτων.

Με εκτίμηση

ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ

(ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ Β.Φ.Λ.)